Acı Ağaç

Diğer Adları: Tadı nedeniyle acı ağaç olarak bilinmekte olup gerek halk arasında ve gerekse ticarette Acıyorıga, Acıkabuk, Acıodun, Acıtahta gibi adlarla da tanınmıştır.

Botanik ve Kimyasal Özellikleri: Sarımsı beyaz renkli hafif bir odun olan acı ağaç kokusuz ve çok acı lezzetlidir.. Bu drog, iki bitkiden elde edilebilir. Birincisi Picrasma Excelsa (Simarubaceae) dır. Diğer bitki Quassia amara (Simarubaceae) dır. Jamaika ve Antil adaları ve Hindistanda yetişir. Ağaçlar 10-20 metre yüksekliktedir. Gövdesi 35 cm. kalınlığında, dalları çok çeşitli kalınlıktadır. Quassia amara Kuzey ve Güney Amerika ve özellikle Surinan’da bulunur. Gövde ve yan dalların kabuklan genişlemesine dilimler halinde kesilir., kabuklan soyulur, odun kısımları kurutulur, makineler ile yonca haline getirilerek elde edilir. Drog, yani odun, sarımsı beyaz ya da açık sanmsı, kabuk, gümüşü esmer, buruşuk, oduna kuvvetle yapışmıştır.

Acı Ağaç

Acıağacın bileşiminde rezin, acı maddeler ve uçucu yağ bulunur. Acı maddeler, quassin ve picrasmin’dir. Bunlar tükrük ve mide salgısı seksesyonuna neden olurlar, bu yüzden de iştah açıcı ve midevi etki oluşur.

Kullanılışı: İştah açıcı, midevi ve malarya (sıtma) da ateş düşürücüdür. Bu kullanımı, eski dönemler-denberi bilinir.
M. Refi (1901) ve Dr. Mehmed

Nuri (1875), kitaplarında, bu ilacın bu etkilerini bildirmişler ve acı ağacın ekstre, tentür ve infüzyon şekillerinde kullanıldığını yazmışlardır. Şerafeddin Mağnumi’nin Kamus-u Tıbbi adlı kitabında (1911) ve Düsturü’l Edviye (1871) adlı Türk kodeksinde kayıtlıdır.

Geleneksel Halk Reçetesi:

10 gr. Acıağaç, 1000 gr. su ile maseresyona bırakılır ve sonra süzülerek günde 2-3 bardak içilir. Ancak drogdan hazırlanan infuzyon acı bir lezzet taşıdığından zorlukla kullanılır.

Modern Tıptaki Yeri: Acıağaç, Türk Kodeksinde kayıtlı olup tükrük ve safra salgısını arttırır. Ancak yüksek dozda baş dönmesi ve kusma yapar. Böcekler üzerinde öldürücü etkisi vardır. Türk Kodeksinde tentürü vardır.