Tırnak Yeme Alışkanlığı

TIRNAK YEME

Tırnak yeme alışkanlığı, sinirliliğin bir işaretidir. Daha ziyade sinirli, korkak, içine kapanık, halledilmesi gereken meseleleri olan çocuklarda görülür. Bazı çocuklar bu alışkanlığı ya kendileri keşfeder, ya da bir yakınından görerek alışırlar. Ekseri üç yaşından sonra bu alışkanlık edinilir. Anneler senelerce tırnak kesmezler. Ayak tırnaklarını yiyen çocuklara bile rastlanır. Tırnak yeme alışkanlığı, biraz da büyüklerin sigara tiryakiliğine benzer. Tırnaklarını yiyip etrafındaki dokuların yaralandığını ve zarar gördüğünü anlasalar bile bu işten vazgeçmezler.

İnsanın en pis yerlerinden biri de elleridir. Elini ağzına getirerek tırnak yiyen bir çocuk, vücudun esas giriş kapısı olan ağzına, devamlı pislik ve mikrop taşır. Bağırsak parazitlerinden, -devamlı makatta kaşıntı yapan, “kıl kurt” denen-oksiyürlerin tedavisini güçleştirir. Altını kaşıyan bir çocuk, parazit yumurtalarını ağız yoluyla tekrar hazım kanalına sokar, bir fasit daire oluşturur ve “kurtlardan kurtulamıyor” ve “ilâçlar etki etmiyor” denir.

Bu alışkanlıktan çocuğu kurtarmak için, mümkün olduğu kadar ona iyi davranmak, anne-baba ve çocuk arasında kuvvetli bir güven bağı kurmak lâzımdır. İlâçla tedavisi yoktur. Tırnak yiyen çocuğa bazı hediyeler almak, orjinal alışkanlıklar öğretmek, çocuk kreş ve yuvalarına gönderip unutturmak, bu alışkanlıkların giderilmesinde faydalıdır. Tırnak yiyen kız çocuklarının tırnaklarına orijinal renkli ojeler sürmek de caydırıcı olabilir.